Schatkist
Tess is bijna jarig. Ze wordt 4 jaar. In haar huis staan een keukentje en een schoolbord. Er is een K3 microfoon met standaard, waarvan de lampjes fel roze knipperen als de knop omgaat. Naast de tv staat playmobil uitgestald en onder de tv staan nog eens drie bakken gevuld met speelgoed.
Tess is bijna jarig. Ik besluit een schatkist te maken. Een schatkist met haar naam erop, zodat het echt háár schatkist is. Ze opent het doosje en is even stil. Met haar vingers gaat ze langs de vakjes en raakt alles even aan. Dan staat ze op en loopt naar de tafel. Ze gaat zitten. Bijna een half uur is ze geconcentreerd bezig. Met papier en pritt stift ontstaat er een unieke creatie. Een creatie die alleen zij op deze manier met deze materialen zo maakt. Haar mammie kijkt mee en pakt het houten pennetje. “Ik dacht eerst dat het een poppetje was, maar volgens mij is het een ouderwetse wasknijper. Het is een wasknijper, toch?… Ja, toch?… Maar het lijkt wel op een poppetje.”
Mammie laat zien wat het verschil is tussen wat wij volwassenen doen en wat een kind doet: volwassenen hebben vaak bepaalde ideeën over wat iets is of wat iets zou moeten zijn en een kind doet dat niet. Zonder dat het onze bedoeling is, beperken we onszelf met deze mindset. Omdat het wasknijpertje een wasknijpertje is, gebruiken we het ook als een wasknijpertje. We zien het niet meer als een houten staafje met een bolletje en sleuf. Tess daarentegen ziet het houten pinnetje als iets waar ze met de pritt stift een houten stokje op kan plakken. Ze steekt het stokje in de pritt stift en kijkt hoe het stokje in de witte substantie blijft staan. Het stokje plaatst ze in dezelfde positie op het houten pinnetje. Het houten stokje zakt wat naar de zijkant en blijft daar hangen. Ze kijkt verwonderd naar haar creatie.
Haar blik verschuift naar de schatkist. Ze pakt de groene holle staaf uit de kist en schuift deze om het houten stokje. Voor Tess is het groene holle staafje een staafje. Voor ons is het een stuk van een rietje. Als Tess zou vinden dat het een rietje ís, zou ze het naar haar mond hebben gebracht. Maar Tess is bijna 4. Voor Tess is de wereld nog één grote ontdekking. Haar ontdekkingen doet ze op haar eigen unieke manier. Ze creëert iets van materialen waar wij nooit aan gedacht zouden hebben.
Voor Tess is de wereld nog één grote ontdekking. Haar ontdekkingen doet ze op haar eigen unieke manier.