Veel lachplezier!
“Juul, Veel lach plezier! 😊”
De boodschap die onze jongste (14) gisteren meekreeg van de orthodontist. Na 2,5 jaar is ze beugelloos. Wat heeft ze daar naar uitgekeken. Ze was letterlijk de dagen aan het aftellen; had een aftelkalender gemaakt, waarbij ze elke dag een sticker plakte zoals ze vroeger deed als ze bijna jarig was. Als je beugel er ein-de-lijk uit mag, ben je blij. Heel blij.
In de tas zitten bijtafdrukken en vier gipsafdrukken van haar gebit die laten zien waar ze het 2,5 jaar voor heeft gedaan: een keurig recht gebit met alle tanden en kiezen op de juiste plek passend bij haar gezicht. De tas noemt ze zelfs haar ‘goodie bag’. Als een soort trofeeën laat ze me trots de gipsafdrukken zien. De rest van de dag loopt ze breed lachend rond. En zo stond ze vanmorgen ook weer op.
Haar naam, drie woorden en een uitroepteken. De tekst is zo simpel, de boodschap zo groots: “JUUL, IK ZIE JE!” Ik zie je dat het voor jou 2,5 lange jaren waren. Het gehannes met een buitenboordbeugel. De ringetjes om je kiezen. De blokjes die maakten dat de binnenkant van je mond regelmatig kapot was. Elastiekjes die je voor elke maaltijd eruit moest halen en er daarna weer in (en die door heel het huis te vinden waren). Ik zie je dat je 2,5 jaar lang elke maand op de fiets naar ons toe kwam en dat je bijna al die keren ’s avonds voor het slapen gaan paracetamol nam tegen de pijn. En nu, na 2,5 jaar is daar die lach. Laat hem zien en geniet ervan. Juul, ik zie je!
Juul, veel lach plezier! Haar naam, drie woorden en een uitroepteken, maar zoveel meer dan dat.
De tekst is zo simpel, de boodschap zo groots: “JUUL, IK ZIE JE!”